10 maanden (foto en videoblog)

Zo, ook deze dag is alweer snel aangebroken.. Onze dame is vandaag alweer 10 maanden!

Afgelopen maand is een behoorlijk bewogen maand geweest. May heeft echt enorm veel nieuws laten zien en ik merk dat dat nu ook echt maar door blijft gaan.
Wat ze nu kan?
* Geven en nemen spelen. Of gewoon iets komen geven. Soms pakt ze wat en dan komt ze helemaal naar me toe gekropen om het even aan mij te geven en dan gaat ze weer.
* “Opruimen” Bij gebrek aan beter woord. Ze pakt dingen en doet het bijvoorbeeld in een mandje of legt het van de grond op tafel. En ja, je begrijpt wel dat ik nu regelmatig van alles kwijt ben he, haha. Ze heeft 4 verschillende spenen en we zijn ze regelmatig kwijt, omdat mevrouw ze op haar geheime plekjes verstopt en dan kan ze bijvoorbeeld zomaar een dag later heel droog aan komen kruipen met de kwijtgeraakte speen in haar mond die ze de dag ervoor dan dus verstopt had.
* Ze loopt met haar loopwagen. En het hoeft niet eens persé de loopwagen te zijn, want ze pakt ook regelmatig een mand bij ons uit de kast en dan gaat ze daarmee aan de wandel.
* Ze loopt aan 1 hand mee.
* Ze kan zwaaien. Als ik naar haar zwaai dan zwaait ze terug, maar ook als er iemand weg gaat en ik hoef dan alleen maar te zeggen “doe maar da da” en dan gaat ze zwaaien, omdat ze weet wat “da da” betekend.
* Ze wijst naar wat ze wilt hebben.
* Ze geeft ons veel liefde uit zichzelf. Dan komt ze zomaar even naar me toe en geeft een knuffeltje of een kusje. Ook begrijpt ze wat “kusje” betekend, want als ik het aan haar vraag dan krijg ik er een.

Ook het praten begint er nu echt wel aan te komen. Ze noemt mij en Sandor heel gericht “baba” haha, dus nog geen papa of mama, maar ze weet wel hoe ze ons kan benoemen.
Ze doet ook steeds meer pogingen om los te lopen en ze heeft al verschillende keren losse stapjes gezet. Dan doet ze maximaal 3 stapjes en dan geeft ze het op. Elke keer als ze het doet ben ik weer even trots en enthousiast als de eerste keer dat ze het deed. Wat een prachtig gezicht is dat om zo’n kleintje los te zien stappen!

Haar schema is nu als volgt (ongeveer, de tijden veranderen nog wel eens een beetje):
09.00 schaaltje bambix
10.00 – 11.00 slapen
11.30 1 broodje + 180 cc melk
12.30 – 14.00 slapen
15.00 fruit
16.00 – 17.00 slapen
17.30 avondeten + toetje
19.30 fles en daarna gelijk naar bed

Ergens mis ik het baby zijn nu al een beetje. Het is bij haar zo snel voorbij gegaan, dat ik bijna niet meer weet hoe ze als echte baby was! Voor mijn gevoel is het heel lang geleden, ook al is de tijd super snel gegaan. De baby kriebels beginnen dan ook wel weer een beetje te komen moet ik toegeven. Ik ben echt nog niet aan een tweede toe, maar ik denk er nu al regelmatig aan. Zal het een jongen of een meisje zijn? Hoe zullen we het dan noemen? Zal hij of zij op May lijken of juist totaal niet? En ik heb er ook wel weer zin in om zwanger te worden en te zijn. Het gaat steeds een beetje meer door mijn hoofd spoken, maar ik wil absoluut minstens nog 1 tot 2 jaar wachten. Dus ik hoop dat ik het ook weer een beetje van me af kan zetten.

Verder heb ik het de laatste tijd echt mega druk! En dat ben ik helemaal niet meer gewent. Ik werk “maar” 24 uur per week, maar ik vraag me echt af waar de tijd blijft. Aan de ene kant vind ik het wel fijn om altijd wat te doen te hebben, maar aan de andere kant.. ik zou toch echt het allerliefste elke dag thuis bij mijn kleintje willen zijn. In het begin heb ik, maar ook zij, er echt vreselijk aan moeten wennen. Ik zat niet lekker in mijn vel en ik miste haar heel erg. Ik had het gevoel dat ik haar heel weinig zag. Ook zij zelf liet merken dat ze haar mama miste, door niet te willen slapen tot ze mij had gezien en veel zeurderig en jengelig zijn tot mama weer thuis was. Dit bezorgde mij natuurlijk een nog veel groter schuldgevoel. Gelukkig is het inmiddels allemaal weer een beetje bij getrokken en zijn May en ik er allebei een beetje aan gewent geraakt.

Foto’s en video